De Arubaanse bevolking was niet voorbereid op het: na de benoeming van de heer Rene ‘Baba’ Herdé als minister van Infrastructuur, Energie en Communicatie, heeft de AVP-Futuro-regering veel van het weinige vertrouwen dat ze nog hadden, verloren.
De reden? Baba Herdé heeft geen mandaat. Niet van het volk, niet op basis van ervaring, noch op basis van verdienste. Ze zeggen dat de heer Herdé een ‘vakminister’ is. Maar wat is een vakminister werkelijk? Een vakminister is iemand die geen actieve politicus is, maar die diepgaande kennis heeft en zichzelf heeft bewezen op het gebied en het ministerie waarvoor hij wordt benoemd om te dienen. Bijvoorbeeld, een ingenieur voor infrastructuur. Een econoom voor financiën. Of een arts voor volksgezondheid. Met alle respect, de heer Baba Herdé is een gepensioneerde docent met expertise op het gebied van onderwijs. Hij heeft geen enkele dag ervaring op het gebied van infrastructuur, energie of telecommunicatie. Dan is het logisch om te vragen of Herdé’s roeping politieke loyaliteit is? Want anders kan je je dat niet voorstellen.
De AVP-FUTURO-regering kan niet meer spreken van transparantie of ‘good governance’ wanneer een ministerie dat zo strategisch is voor het welzijn van Aruba, terechtkomt bij iemand zonder ervaring, alleen maar om orders te kunnen ontvangen achter de schermen van een ander persoon. Als regering kun je niet spreken van respect voor de trias politica wanneer de heer Mike de Meza, een parlementslid die zijn zaak zeker voor de groene tafel brengt, de persoon is die volgens alle bronnen ‘de scepter zwaait’ achter de schermen voor de portefeuille van infrastructuur en energie van het land Aruba. Waar zijn degenen die gekomen zijn om de wereld te veranderen in de AVP-FUTURO gebleven? Ik hoor ze niet.
Wanneer benoem je een vakminister?
Een politiek leider kiest een vakminister in twee gevallen:
Wanneer hij geen actief lid heeft met de capaciteit of voorbereiding om de positie in te nemen.
Wanneer hij iemand in zijn kring heeft met echte technische kennis en ervaring om de portefeuille te leiden.
Met alle respect, in geen van beide gevallen is dit van toepassing op de heer Baba Herdé.
Een benoeming om dingen te verhullen
Iedereen weet dat de benoeming van Baba puur is om tijd te rekken voor De Meza om zijn zaak te bepleiten. Dat betekent dat Baba in de stoel moet zitten om de bank warm te houden, en te kijken of Mike klaar zal zijn. Maar ze vergeten dat soortgelijke zaken lang kunnen duren. Paul Croes duurde 6 jaar met zijn zaak. Otmar Oduber 5 jaar en Benny Sevinger meer dan 4 jaar en is nog niet afgerond.
De zaak tegen Mike de Meza is net begonnen. Maar ondertussen krijgt Eman vrije hand als hij via de heer Herdé kan ingrijpen in WEB, ELMAR, SETAR om publieke middelen aan te spreken en politieke controle te behouden.
Een verraad aan de jongeren van de AVP die wel zijn gaan stemmen
Degenen die hard hebben gewerkt en gecampagne hebben gevoerd op de belofte van ‘verjonging van de partij en Bolter Cos’ kijken nu met teleurstelling naar een gepensioneerde zonder stem die de meest strategische portefeuilles van ons land krijgt. Een ‘klap in het gezicht’ voor degenen die in ‘Bolter Cos’ geloofden die tot Wendrick zijn doorgegaan. Verjonging van de partij was niets meer dan een lege belofte om de verkiezingen te winnen.
Conclusie
De benoeming van de heer Baba Herdé is niet ten bate van het volk. Niet voor stabiliteit. Niet voor vooruitgang. Het is een politieke manoeuvre van Eman om een juridisch probleem voor de AVP te verhullen, tijd te winnen en greep te krijgen op nutsbedrijven zoals in het verleden met groene conferenties.
Vanuit het parlement moeten we, en zullen we blijven eisen, dat de regering competente mensen aanbrengt in plaats van politieke loyalisten. En we eisen democratie in plaats van Eman’s manipulatie. Met oorlog in de wereld en een economie die op elk moment kan veranderen, hebben we een leider nodig die regeert voor het volk, niet iemand die op zoek is naar het verhullen van politiek drama van zijn partij en zijn kandidaten met het misbruik van onze nutsbedrijven en ministers zonder de noodzakelijke expertise.
