OSLO/ORANJESTAD – Tijdens een uitgebreid en geladen optreden in Oslo heeft de Venezolaanse oppositieleider María Corina Machado een ongekend scherpe analyse gegeven van de situatie in haar land. In haar persconferentie beschreef zij hoe volgens haar narcokartels, buitenlandse gewapende groeperingen, militaire netwerken en illegale economische activiteiten diep zijn verweven met het regime van Nicolás Maduro en vandaag de feitelijke macht in Venezuela vormen.

Machado sprak in krachtige bewoordingen over een land dat “niet langer door instellingen wordt bestuurd, maar door een crimineel ecosysteem dat gebruikmaakt van de staat en haar bevolking als instrumenten om macht te behouden.”

Zij benadrukte dat haar vertrek uit Venezuela tijdelijk en strategisch is, en dat zij zal terugkeren “op het moment dat Venezuela de overgang naar vrijheid inzet”. Volgens Machado is de val van het regime “onvermijdelijk en dichterbij dan ooit”.

---

Een land beheerst door kartels en parallelle machtsstructuren

Tijdens haar verklaring in Noorwegen schetste Machado een gedetailleerd beeld van hoe criminaliteit en macht in Venezuela met elkaar vervlochten zijn. Ze presenteerde een systematische opsomming van elementen die volgens haar de Venezolaanse realiteit bepalen:

1. Narcokartels geïntegreerd in de staat

Machado stelde dat grote internationale kartels met medeweten en bescherming van regeringsfunctionarissenopereren. Ze noemde Venezuela een cruciale corridor voor:

• cocaïnetransport richting het Caribisch gebied;
• doorvoer naar Europa en Midden-Amerika;
• luchtbruggen via geïsoleerde landingsbanen in het binnenland.

Volgens haar vormen deze operaties “een van de belangrijkste financieringsbronnen van het regime”.

2. ‘Cartel de los Soles’ binnen het leger

Zij wees naar het beruchte netwerk binnen de Venezolaanse strijdkrachten dat volgens internationale rapporten betrokken is bij drugshandel. Machado stelde dat:

• militaire officieren controlezones toegewezen krijgen in ruil voor loyaliteit;
• delen van het leger functioneren als logistieke steunpunten voor smokkelroutes;
• corruptie tot hoog in de legerleiding systematisch is geworden.

3. Buitenlandse gewapende groeperingen met territoriale macht

Machado waarschuwde dat het regime volgens haar delen van Venezolaanse grensregio’s heeft overgedragen aan de Colombiaanse guerrillagroep ELN, FARC-dissidenten en andere milities.
Deze groeperingen zouden:

• illegale mijnbouw beheren;
• burgers onderdrukken;
• smokkelroutes bewaken;
• politieke controle uitoefenen in ruil voor steun aan Maduro.

4. Illegale goudwinning in het zuiden

Ze omschreef de Orinoco-mijnbouwgordel als “het epicentrum van een humanitaire en ecologische ramp”, gerund door:

• gewapende groepen;
• militaire facties;
• criminelen die goud exporteren via zwarte markten.

De opbrengsten hiervan zouden een essentieel onderdeel zijn van de financiële infrastructuur van het regime.

5. Humanitaire crisis als machtsinstrument

Machado stelde dat het regime bewust:

• voedselhulp
• medische zorg
• brandstofdistributie

gebruikt om bevolking te controleren en politieke loyaliteit af te dwingen.

6. Massamigratie als geopolitiek drukmiddel

Met meer dan acht miljoen Venezolanen die het land hebben verlaten, waarschuwde Machado dat de exodus door het regime wordt gebruikt als:

• onderhandelingsmiddel richting internationale partners;
• veiligheidsrisico voor de regio;
• drukpunt op buurlanden, inclusief het Caribisch gebied.

7. Wijdverspreide corruptie als systeem

Zij stelde dat corruptie geen incident is, maar “de zuurstof van het regime”.
Cruciale economische sectoren zouden worden toegewezen aan vertrouwelingen die in ruil daarvoor financiële steun en politieke trouw garanderen.

8. Buitenlandse steun van autocratische partners

Machado wees op steun en samenwerking met:

• Iran (brandstof en wapens);
• Rusland (veiligheidsdiensten en diplomatie);
• China (economische deals).

Volgens haar helpen deze partners het regime te overleven ondanks binnenlandse ineenstorting.

---

Politieke boodschap: een terugkeer in een land in transitie

Het meest opvallende deel van haar toespraak kwam toen Machado verwees naar haar eigen terugkeer.
Hoewel zij geen exacte formulering gaf die op sociale media circuleert, verklaarde ze wel:

“Ik zal terugkeren naar Venezuela, en wanneer dat gebeurt, zal het land zich al in een overgangsfase bevinden. De Venezolanen hebben de keuze gemaakt voor verandering. Dit regime heeft geen toekomst meer.”

Ze sprak met nadruk over een “laatste fase” van het chavistische regime, en stelde dat de internationale gemeenschap zich moet voorbereiden op een politieke en institutionele omslag.

---

Gevolgen voor Aruba, Curaçao en Bonaire

Machado benadrukte dat de instabiliteit in Venezuela directe effecten heeft op het Caribisch gebied.
Volgens haar kunnen de ABC-eilanden te maken krijgen met:

• verhoogde migratiestromen;
• toename van smokkelactiviteiten;
• risico’s door criminele netwerken die grenzen overschrijden;
• economische druk door regionale spanningen.

Ze riep buurlanden op om “vooruit te plannen voor een transitie die grote impact zal hebben op de regio”.

---

Slotconclusie

Met haar optredens in het buitenland wil Machado de internationale druk opvoeren en Venezuela’s crisis opnieuw op de wereldagenda plaatsen. Haar analyse in Noorwegen toont een land dat volgens haar in de greep is van criminele structuren, maar ook een bevolking die klaarstaat voor verandering.

Haar boodschap was helder: de toekomst van Venezuela wordt niet langer bepaald door kartels en corruptie, maar door een naderende overgang naar democratische vernieuwing.